خدایا دلهای ما را بواسطه کفر، نفاق و حب دنیا در حجابهایی از ظلمت و کفر قرار گرفته و از رحمتت دور گشته ترا بحق
بسم الله الرحمن الرحیم
بر دلهایمان نور بتابان که فقط به تو عشق ورزیم و رضای و خشنودی ترا جستجو کنیم.
برای رسیدن به سرچشمه حیات جاودانی و سرمنزل مقصود باید واجبات و مستحبات را انجام دهیم و یا بجای آوریم و ترک محرمات و مکروهات نمائیم و ائمه معصومین (ع) را در همه حالات وسیله اتصال قرار دهیم و سعی در انجام حوائج ذریه رسول الله (ص) باشیم.
برگشتن به سوی رب، مواهب و استعدادهای انسانی را شکوفا و افسردگیها را زائل می نماید و وابستگان به قدرت و جلال رب و بهره مندان از ثروت ایمان و عمل صالح وقتی از قفس این دنیا آزاد شدند و بسوی رضوان رب بازگشتند خود خشنود و دیگران از آنها خشنودند و هماهنگ با نظام ربوبی می باشند،شایسته فرمان و اجازه ورود در میان بندگان و بهشت خاص خداوند میشوند بهشتی که روح آرام و محکم و خشنودی در آن است،
می خواهم با خدائی آشتی کنم که وتر است خدائی که از خلق جدا و از هر جهت (دارنده صفتی)متصف به وحدانیت است، نه در ذاتش همانند دارد و نه در صفاتش همنام و نه در ملکش شریک.
الهی: ای صاحب عالمیان شب دراز است و بسیار تاریک خسته و فرسوده ام کرده و چشم از طلوع فجر بر بسته ام و نظاره گر بهم آمیختگی نور و ظلمت هستم و هرگاه تسلط ظلمت را می نگرم اشک چشمها و خون دل، آه سینه ها، دستهای ناتوان، شکمهای گرسنه، ستونها و عمارتهای برپا و آراسته شده تا قدرت سرکشان، آشکار و نمایان شده و عده ای به ذلت و خواری و بندگی و کنیزی مادران افتخار خواهند کرد.
الهی: ما انسانهای عجول و جاهل چقد را تو غافلیم، غم روزی و تنگدستی را می خوریم و هرروز با هزاران شیر و پلنگ و خداشناسان خدانشناس دست و پنجه می زنیم، ولی با تن دادن به ننگ و ذلت و اسارت به ظاهر پیروز می شویم و از یاد و ذکر تو غافل هستیم، جای آن داشت که این همه نعمتهای بیحد و حسابت شکرو سژاس ترا بجای می آوردم. الهی حال حمد وسپاس تو را بجای می آورم که در نازل کردن عذاب بر ما عجله نمی کنی گرچه ما مستحق عذاب توئیم، در جرم و گناه با ما مناغقشه و سخت گیری نمی کنی و هیچوقت ما را از رحمت خود مایوس نکرده ای و گناهمان را یکی و حسناتمان را ده به حساب می آوری و رحمتت بر غضیبت پیشی گرفته و از فضل خود دین اسلام را بر ما برگزیدی و برتری دادی بر تمام ملائکه در سجده کردن به آدم(ع) و انبیا جهت هدایت ما فرستادی و قرآن را درشب قدر با بهترین سخنان نازل فرمودی و علی (ع) را وصی پیامبر قرار دادی که ولی و سرپرست ماست و آئین خودرا با امامت علی(ع) مذهب وحی کامل و نعمت خود را بر ما تمام کردی. الهی من به دوری از گتاب مقدست و علی (ع) که از صابرین و صادقین و قانتین بود مبتلا شده ام، روزی نیست که یاد علی، نور حق، آیتی از آیات و وصی نبی و تکمیل کننده دین اسلام مذهب وحی و اولاد او و فاطمه زهرا(ع) بمیان آید و دل من از مطلومیت آنان نسوزد و زبانه های آتش دلم وجودم را نسوزاند.الهی می ترسم از آن روز که عقوبت ریاکاران و خداشناسان خدانشناس بر ما هم برسد و با عذاب و مجازاتت روبرو شوم الهی ترسم از آن است که جبرئیل مشتی گل و لای بردارد و بردهانم بکوبد و بگویید که حال ایمان آوردی ولی حیف که دیر شده و نگذارد شهادت ولایت علی را بگویم، الهی می خوام باز گردم، می خوام حکومت تو باشد، می خوام یاد تو همیشه با من باشد. الهی کمکم کن یاعلی